ghasedhonar
نوشته شده در تاريخ 26 مرداد 1387برچسب:, توسط آرش ریحانی نژادمینابی |

  

واژه انگلیسی پرفرمنس در اصل به معنای اجرا، نمایش و یا قبل از اجرا است و نه تنها برای اجرای موسیقی وتئاتر بکار می رود، بلکه اصولا به عملکرد یک انسان برای انجام کارهایش در حضور جمع اطلاق می گردد.

از اوایل دهه شصت به بعد واژه پرفرمنس به کار هنرمندانی گفته می شد که با هنرهای نمایشی تجربی با تماشاگران و یا حتی بدون تماشاگران در ارتباط بود. هدف اصلی آن، فقط اجرای یک اثر، خاصه هنر نمایش نبود بلکه روند و تکامل خلق یک اثر هنری از درجه اهمیت بیشتری برخوردار بود. بدین خاطر قبل از به تحقق در آوردن خلق یک اثر هنری، هنرمند نیازمند به یک کارگاه نمایش بود تا در یک پروسه بتواند با کارمایه و ماتریالهای موضوعی اش از لحاظ زیباشناسی و با در دست داشتن عناصر آزمایشگاهی اش از طریق آزمون و خطا به نتیجه برسد.

از اواخر دهه هفتاد تئاتر به بارومتر های دیگری دست می یابد که بی تاثیر از جنبشهای پر التهاب ۱۹۶۸ دانشجویی در اروپا خاصه برلین، پاریس، رم و لندن ... نمی تواند باشد. تئاتر سعی بر این دارد از صحنه های بسته و متحجر خود به میان تماشاگران بیاید و حتی در معابر و خیابانها اشکالی معترضانه به خود بگیرد. در این راستا مبحث پرفرمنس در میان موج مترقی آن دوران به نوعی دیگر از بازیگری زنده تر می رسد که به الان و همین جا معروف می شود. به این معنا که کنشها در محیطهای خارج از تئاتر شکل می گرفت و برخاسته از موضوعات روز بود.

تئاتر جدید، زبان دیگری در پایان قرن نوزدهم کشف نمود. به بیانی دیگر تئاتری که در این دوران شکل گرفت با دوری گزیدن هر چه بیشتر از روانشناسی ناب و تئاتر تحت سیطره روانشناسی به تاکید جسمانی و فیزیکی بر حرکت هنرمند و نوع دیگری از بازیگری می پردازد.

بازیگر پرفرمنس به عبارتی پرفرمر تنها یک نقش را از بر نکرده است بلکه خود دخیل در نقش می شود و کلنجارهایش با نقش، با سلوک روحی و رفتارهای خود هنرمند پیوند می خورد و در بیشتر اوقات بیوگرافی خود آن هنرمند در یک بافت انسجام یافته تر در دراماتورگی منطبق با منطق کار آمیخته می گردد و هنرمند از وجود فیزیکی و هنر بدنی و زبان بدنی اش بهتر و بیشتر استفاده می کند و مرزهای شخصی گری شخصیت هنرمند روی صحنه با نقشی که هنرمند با آن زندگی می کند، ادغام شده و هنرمند پرفرمر نه از آنجا و در گذشته بلکه از اینجا و الان گفتگو دارد.

روند و پیشرفت سریع رقصهای مدرن، بویژه تئاتر رقص صحنه های نیویورک، توکیو، پاریس و... تاثیرات بسزایی در هنر پرفرمنس گذاشته است. در این هنر، خطوط کلاسیک داستانی دگرگون شده و تماشاگر دیگر با کنسروهای بسته بندی شده روبرو نیست، بلکه فعالتر شده و به نتایج و برآیندی دیگر می رسد که شاید حتی گروه اجرایی و یا کارگردان به آن هرگز نرسد.


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






تمام حقوق اين وبلاگ و مطالب آن متعلق به صاحب آن مي باشد.